ბავშვის აღზრდა და ცხოვრება

ვაჟები და ქალიშვილები

ბევრ ბერძენ მშობელს სურდა ბიჭი შეძენოდა. მშობლების მოვლა სიბერეში ვაჟს ევალებოდა, ქალიშვილისგან განსხვავებით, რომელიც  გათხოვების შემდეგ ქმართან წავიდოდა და გარდა ამისა ბევრი მზითევიც უნდა წაეღო. ეს ძალიან ძვირი უჯდებოდათ ოჯახებს, რომლებსაც ბევრი ქალიშვილი ჰყავდათ.

მამას უნდა გადაეწყვიტა შეენარჩუნებინათ თუ არა ბავშვი დაბადებისას. ხშირად გარეთ, სიკვდილის საფრთხის ქვეშ დაუტოვებიათ ბავშვი, რომელიც არ სურდათ ან ზედმეტად  სუსტი იყო, შესაძლოა ვინმეს ეპოვა მიტოვებული ბავშბი და თავისთან წაეყვანა და აღეზარდა ან მონად აეყვანა. თუ წყვილი მდიდარი იყო მათ შეეძლოთ დაექირავებინათ ღარიბი მეზობელი ან სხვა ვინმე, რათა მოევლო თავიანთი ბავშვებისთვის.

სკოლაში შესვლა

სამი წლის ასაკში ბავშვებს აძლლევდნენ დოქს, ადრეული ბავშვბის წლების დასრულების ნიშნად. ბიჭები სკოლაში შედიოდნენ 7 წლის ასაკში, ხოლო გოგონები ძირითადად სახლში იღებდნენ განათლებას დედების დახმარებით. გოგონათა მხოლოდ მცირე ნაწილი სწავლობდა წერას და კითხვას. სკოლის მასწავლებლებს ჭირდებოდათ ფულადი ანაზღაურება, ამიტომ ღარიბი ოჯახის ვაჟები ვერ იღებდენ კარგ განათლებას, ხოლო მდიდარ ოჯახებს ჰყავდათ მონები, რომლებსაც ბავშვები სკოლაში მიჰყავდათ და გაკვეთილების დასრულებამდე თვალყურს ადევნებდნენ. უმეტეს ბერძნულ სკოლებში სწავლობდა 20-ზე ნაკლები მოსწავლე. ხშირად იმართებოდა გარე აქტივობები.

რას სწავლობდნენ ბერძენი ბავშვები

 გოგები სწავლობდნენ სახლის საქმეს, მზარეულობას, ქსოვას. ბიჭევი სკოლაში სწავლობდნენ წერას, კითხვას, არითმეტიკას, მუსიკას და პოეზიას. ისინი წერდნენ ცვილით დაფარულ დაფებზე წვეტიანი ჯოხით, რომელსაც ერქვა სტილუსი (stylus), ხოლო გამოსათვლელად იყეებდნენ სააგარიშოებს (abacus).